"Sopraan Francine van der Heijden hoeft haar zangstem nauwelijks te gebruiken. Maar ook zonder noten kan ze voortreffelijk uit de voeten. Gekleed in een kimono kroop ze met een mengeling van kinderlijke onbevangenheid en zelfbewuste hooghartigheid in de huid van de eigenzinnige Japanse hofdame. Wie durft nog te beweren dat zangers niet kunnen acteren ? "

De Haagsche Courant,  Winand van de Kamp, 4 maart 2002 

"Van der Heijden speelde haar rol van babbelzieke society-watcher spits en innemend. (...) De sopraan onderbrak haar gesproken observaties met korte, bewonderenswaardige scherp geplaatste vocalises: mooi verschrikt gebrachte gilletjes als punaises, die haar vlijmscherpe  uitspraken leken te onderstrepen."

                                                Trouw, Anthony Fiumara, 11 maart 2002 

"De teksten, afkomstig uit het 'Hoofdkussenboek' van Sei Shonagon, een Japanse hofdame uit de tiende eeuw, hadden iets stiekems en roddelachtigs en werden door Francine van der Heijden, uitgedost als Madama Butterfly, kostelijk gedeclameerd, met schalkse blikken en ondeugende, priemende gilletjes.  "Alles wat 's nachts gilt, brengt me in verrukking",  onthulde de Japanse "behalve baby's"."

Leeuwarder Courant, Rudolf Nammensma, 13 maart 2002