Schubert – Fern und Nah

Francine van der Heijden is niet de eerste die een cd maakt met liederen van Schubert. Ze heeft ook lang geaarzeld voor ze het aandurfde. Maar nu ligt er een geslaagde cd. Die is niet alleen te danken aan haar bijdrage als sopraan. Wat deze cd net even anders maakt dan veel andere is de manier waarop de begeleiding is ingevuld. Natuurlijk horen we diverse keren de piano, in de meeste gevallen een pianoforte uit 1825, vaardig bespeeld door Bart van Oort. Maar ook klarinettist Frank van den Brink, harpist Remy van Kesteren, gitarist Reyer Zwart en harmoniumspeler Dirk Luijmes zijn van de partij. Het lied ‘Nähe des Geliebten’ is tweemaal te horen. Eenmaal in de bewerking van Schubert, de tweede keer in een compositie van Michel Hamel. De klank kan ook goed vergeleken worden, omdat in beide gevallen een Steinway-piano wordt bespeeld door Phyllis Ferwerda. En om het lijstje compleet te maken: bij ‘Licht und Liebe’ zingt bas-bariton Marc Pantus mee. Op 17 september wordt deze cd in Amsterdam gepresenteerd.

Magdeburger Telemann-Festtage 2008

Konzert " Donnerode" und "Himmelfahrts-Oratorium", Amsterdam Baroque Orchestra and Choir , Ltg. Ton Koopman
"Dazu gesellten sich mit Bettina Pahn und Francine van der Heyden zwei bestens harmonisierende, klanglich leicht seidenmatt strahlende Sopranistinnen, die mit schönster Phrasierung und gut geführten Linien erfreuten."
Andrea Braun in "Toccata", Juli-August 2008

Recensie Das Opernglass, juni/julinummer 2018

“Die Niederländische Sopranistin Francine van der Heijden veröffentlicht mit der CD Schubert Fern und Nah  ein sehr persönliches Franz Schubert-Lieder-Album.
Die Auswahl der Stücke ist sehr individuell, denn neben Einzelkomposizionen sind auf der CD auch vereinzelt Auszüge aus Schuberts Liederzyklen zu finden.
Höreindruck ist durch die Wahl unterschiedlicher Instrumente sehr lebendig abwechslungsreich. Es kommen Hammerflügel, auch ein moderner Konzertflügel, Gitarre und Klarinette als Begleitinstrumente zum Einsatz.
Es wird hier sehr schön musiziert.
Ergänzt wird das Schubert-Lieder-Programm durch eine Komposition des niederländischen Komponisten Micha Hamel und seine Vertonung des Goethe-Gedichtes Nähe des Geliebten. (TK)

W.A. Mozart : Grosse Messe, Toonkunst Nijmegen en Parnassus Ensemble o.l.v. José Doodkorte

"Toonkunst en sopraansoliste bewegen zich in dit Agnus Dei als vissen in het water. Sterker nog: Francine van der Heijden brengt de smeekbede Dona nobis pacem net zo ontroerend mooi als in de eerste minuten haar intens gezongen Kyrie eleison de zaal in huiver doet verstillen. De toon van de uitvoering is daarmee gezet: er staat iets bijzonders te gebeuren.....

.....In het tweede optreden van Francine van der Heijden met Mozarts Motet 'Exsultate, jubilate' treft opnieuw de pracht van een voordracht, compleet met kleine cadens. En opnieuw is er dat beurtelings fluwelen en kristallen stemgeluid. Francine van der Heijden :  een naam om te onthouden."

Arnhemse Courant, Ton Gijsbers, 18 november 2002

W.A. Mozart: La Clemenza di Tito: Servilia, CD-opname met Musica ad Rhenum o.l.v. Jed Wentz

"En alsof dat nog niet genoeg is, horen we haar ook nog op een andere cd-box van het Kruidvat met twee schitterende opnames van de Mozart-opera's La finta giardiniera en La clemenza di Tito. In die laatste opera heeft ze in Servilia maar één aria. Maar wat voor één !  Als daarna het laatste sextet verstorven is, en het applaus aangolft, klatert Francin's echo nog door de gangen van het operahuis."

Dagblad van het Noorden, Eric Bos, 6 december 2002

"Francine van der Heyden's Servilia provides some beautifully shaped singing, I could have wished to hear more of her. There is a hint that that part of Annio lies a little too low for Nicola Wemys but she gives a moving account 'Torna di Tito a lato'. She and Francine van der Heyden provide some of the loveliest singing on the record."

www.musicweb.uk, maart 2003

"Man bekommt aber erstaunlicherweise auch noch Besonderes: etwa die g-Moll-Sinfonie KV 550 in zwei Fassungen Mozarts, einmal ohne und dann mit Klarinetten (Vol. 20), seine Jugendwerke auf dem Hammerklavier (Vol. 13), alle Konzertarien (Vol. 24) – darunter mit „Vorrei spiegarvi, oh Dio“ KV 418 eine der heikelsten und schönsten für Koloratursopran, technisch sicher und so seelenvoll von Francine van der Heyden gesungen, wie man es selten erlebt –, das mitreißende Pianistentrio Kocsis/Ranki/Schiff im Konzert für drei Klaviere KV 242 (Vol. 4) und eben viele selten zu hörende Chorwerke von einprägsamer Schönheit (Vol. 8, 15 und 25)."

www.nmz.de Diether Steppuhn

George Frederic Handel: Nabal, an oratorio in three acts ,

"Francine van der Heijden has a sure instinct for Haendelian line, great clarity and security of register - I particularly admired her negotiation of the air 'The Lord, our guide', derived from Muzio Scevola; a fina and valuable voice for the Baroque literature."

Classical Music Web, Jonathan Wolf, augustus 2002

George Frederic Handel: Nabal, an oratorio in three acts ,

"Francine van der Heijden has a sure instinct for Haendelian line, great clarity and security of register - I particularly admired her negotiation of the air 'The Lord, our guide', derived from Muzio Scevola; a fina and valuable voice for the Baroque literature."

Classical Music Web, Jonathan Wolf, augustus 2002

W.A. Mozart : Concertaria's en liederen, o.a. gezongen door Miranda van Kralingen, Caroline Vitale, Christiane Oelze, Claron McFadden en Francine van der Heijden

Naar aanleiding van de CD-opname met European Sinfonietta o.l.v. Ed Spanjaard: 

"Francine, zing voor mij!"

"... Maar de mooiste stem, de stem waarop we verliefd worden - een blokje bloedkoraal - dat is de Nederlandse Francine van der Heijden. En juist zij zingt die concertaria die Mozart voor zijn Aloysia schreef : 'Vorrei spiegarvi, oh Dio' omspeeld door de droeve klank van de hobo, zodat er een duet ontstaat.  Is Mozart die hobo ? Zoals  Van Kralingen de ideale Elektra of Donna Elvira is, en Sylvia Geszty de perfecte Zerlina of Despina, zo is Francine deideale Susanna-stem, de mooiste vrouwenrol in de opera's van Mozart. Sterker nog, zoals zij, zo moet Aloysia geklonken hebben. Zo jong, zo krachtig en kwetsbaar tegelijk. Kristalhelder in de hoogte, en in de diepte van haar keel brandt een kacheltje. Wie zou niet met gloeiende wangen op haar kleedkamerdeur willen kloppen? Ik was even naar Parijs, Francine, maar hier ben ik. Open je lippen, je mond, zing voor mij! Ze zingt niet, ze kweelt, die Francine. Ze kwinkeleert op deze cd die toepasselijk begint met Der Liebe himmlisches gefühl (KV 119)."  

Dagblad van het Noorden, Eric Bos, 6 december 2002

R. Schumann: Requiem, Herdenkingsconcert 4 mei 2003, St. Stevenskerk, Nijmegen, Symfonieorkest Nijmegen o.l.v. Arjan Tien 
"De indrukwekkende stilte na afloop spreekt in dit verband boekdelen. ...... Wat een fraai soloteam trouwens. De stemmen van Francine van der Heijden, (......) staan garant voor vocaal genot. (.....) Francine van der Heijden zingt ondertussen het motto van deze herdenkingsdagen nog eens met stralende stem : "Himmelhoch jauchzend und zum Tode betrübt'. Dat is 4 en 5 mei ten voeten uit."

De Gelderlander, Maarten-Jan Dongelmans, 5 mei 2003

Henry Purcell : Dido and Aeneas:  Belinda, CD opname met Musica ad Rhenum o.l.v. Jed Wentz   

"Wat deze opname het aanschaffen waard maakt ....., is Wentz' uiterst voortvarende interpretatie, die dit project samen met de kwaliteit van de belangrijkste zangers ver boven de middelmaat doet uitstijgen. Nicola Wemyss is een fraaie Dido, en Francine van der Heijden is een oorstrelende Belinda.

Het Parool,  5 april 2005

It is vital that Dido and Belinda are distinguishable, and there is no problem here between Nicola Wemyss and Francine van der Heijden. Van der Heijden's light voice at the outset ('Shake the cloud from off your brow') contrasts with Dido's sorrow-laden 'Ah Belinda!' (....) Van der Heijden excels in the Grove scene, her voice perfectly pure.

Joseph Haydn: Die Schöpfung,  Toonkunst Oratorium Vereniging Amersfoort and Florilegium Musicum conducted by Bas Ramselaar, St. Joriskerk, Amersfoort

"De Toonkunst Oratorium Vereniging Amersfoort verheugde zich in de komst van drie geweldige zangers met een kloeke uitstraling en een eensgezinde voordracht. Dit maakte de terzetten en trio's dan ook uitermate boeiend. (.....) Sopraan Francine van der Heijden paste qua stem en uitstraling volkomen in dit trio. Haar stem is niet alleen krachtig, maar ook wendbaar en romantisch gekleurd. Dat maakte de drie solisten in deze uitbundige lofzang op de schepping zo volkomen op hun plek."

Amersfoortse Courant, Peter Bruinsma, 28 May 2005

"Die Liedkunst der Mendelssohns",  with Ursula Dütschler, harpsicord, and Birgitta Assheuer and Helge Heynold, actors, recital during the Barokfestspiele in Bad Arolsen, May 24, 2005    

Museumskonzert "Die Liedkunst der Mendelssohns" begeisterte die Besucher

Lieder von Fanny Hensel-Mendelssohn un Felix Mendelssohn-Bartholdy begeisterten die Barock-Festspielgäste im Rauch-Museum. Dargeboten wurde das Konzert von Sopranistin Francine van der Heijden und Ursula Dütschler (Hammerflügel) sowie von den Sprechern Birgitta Assheuer und Helge Heynold.

"Mein Singen ist ein Rufen nur aus Träumen"

Bad-Arolsen. "Vergiss nicht, dass Du meine rechte Hand und meine Augapfel bist"  Geschwisterliebe hat sich selten inständiger, aufrichtiger und dauerhafter bezeugt als bei Fanny und Felix Mendelssohn. Fanny (1805-1847), die im Komponierten auf den familiären Berliner Kreis beschränkt blieb. Felix (1809-1847), Wunderkind un Wundermann in seiner genialen Vielseitigkeit, seiner rastlozen Schaffens- und Reiseaktiviteät. Beide hatten Ehepartner und Kinder und blieben doch so tief verbunden, dass der frühe Tod der Schwester auch dem Bruder die Lebenskraft brach.

Über 12.000 Briefe schrieb Felix in seinem kurzen Erdendasein. Einer kleinen Auswahl der Geschwisterkorrespondenz lauschte das Arolser Festspielpublikum. Umso anderdächtiger, als die HR-Radiosprecher Birgitta Assheuer und Helge Heynold ihren Vortrag in schwebender, beinahe singender Eleganz hielten. 

Der echten Sängerin fiel die überhobung und Vertiefung zugleich zu. Zu den machtvollen Liedgestaltern vergangener Tage hat die niederländische Sopranistin Francine van der Heijden eine Konträre Orientierung. As ihr singt "es" heraut. Sie kommt von der Alten Musik her, mit historischem Blick nach vorn, hier also einem tief innigen, nach aussen hin aber ganz diskreten Romantikempfinden. Schwingungsschwach, doch umso seraphisch reiner die Klangemission, skizzenhaft behutsam, ja geradezu zauberisch die Klangexpansion.

Wie ein mythischer Urgesang und atherischer Naturlaut kommt da Eichendorffs von Fanny vertonter "Nachtwanderer" verstuhlen näher. und entschwebt wieder wie ein Trugbild. "Mein Singen ist ein Rufen nur aus Träumen."

HNA, Siegfried Weyh, May 26, 2005

Magdeburger Telemann-Festtage 2008
Konzert " Donnerode" und "Himmelfahrts-Oratorium", Amsterdam Baroque Orchestra and Choir , Ltg. Ton Koopman
"Dazu gesellten sich mit Bettina Pahn und Francine van der Heyden zwei bestens harmonisierende, klanglich leicht seidenmatt strahlende Sopranistinnen, die mit schönster Phrasierung und gut geführten Linien erfreuten."
Andrea Braun in "Toccata", Juli-August 2008

"Daarbij verlustigden wij ons vanuit onze kerkbank in de recht pummelachtige wijze waarop een dansje werd geëntameerd of de beheerste verwildering in de ogen van Francine van der Heijden bij de zoveelste inzet van Dein Wachstum sei Feste." Recensie Kaffeekantate

Pff, een concert met composities van Carl Philipp Emanuel Bach, Johan Friedrich Reichardt, Carl Friedrich Zelter, Ludwig van Beethoven en Andries van Rossem, begeleid door Dirk Luijmes (fortepiano), Stedelijk Museum Deventer

Pff? is een concertproject, waarin de luisteraars worden meegevoerd naar de periode van de Duitse vroeg-romantiek én naar het eigentijdse klankidioom van de Nederlandse componist Andries van Rossem.

De composities hadden een heel bijzondere samenhang. Zonder uitzondering vertegenwoordigden ze de zogenaamde Sturm und Drang emoties en waren ze zeer verweven met de tekst van gedichten van o.a. Petrarca, Goethe, en hedendaagse Tonnus Oosterhoff. En het was boeiend om dezelfde gedichten in de toonzettingen van verschillende componisten te horen.

Van der Heijden en Luijmes zijn begenadigde musici. Virtuoos raffinement ging bij beiden gepaard met een voordracht vol expressie en dramatiek. En zo kwam een specifieke stijlperiode tot leven.

De liederen van Reichardt, Zelter en Van Beethoven waren melodisch en harmonisch het meest toegankelijk, het prachtige, onopgesmukte stemgeluid van Van der Heijden werd ondersteund door Luijmes’ gevoelvolle spel.

Verrassend waren de werken van Bach’s tweede zoon Carl Philipp Emanuel. Met name de instrumentale Fantasia’s, waarvan één met (een later geschreven) tekst en een Rondo bleken grillige stukken, met veel wisseling in dynamiek en in tempo, je had het gevoel van hollen of stilstaan. De fortepiano of pianoforte? (overgangsinstrument tussen het klavecimbel en onze piano) hoorde helemaal bij deze stukken.

Ook was het instrument heel passend bij twee liederen en een instrumentale première van Van Rossem (aanwezig in de zaal). Bij zijn stukken dringt zich de associatie op met minimal music: dicht bij elkaar liggende motieven, die zich herhalen, veranderen en, soms hamerend, weer doorgaan.

Dit alleszins boeiende concert, met een aanstekelijk thema, werd door een klein gezelschap bezocht. Er is nog een herkansing op donderdag 2 december in de Waalse kerk te Arnhem.

Deventer Dagblad, Sietze Wierda, 1 december 2004

J. Haydn: L'isola disabitata, Radio kamerorkest o.l.v. Frans Brüggen, Muziekcentrum Vredenburg, Utrecht, TROS operaserie
"De vier zangsolisten (i.e. Wilke te Brummelstroete, Alex Grigorev en Henk van Heijnsbergen) zongen braaf en zelfs met invoeling hun partijen, waarbij vooral de prachtige stem van Francine van der Heijden positief opviel."

Trouw, 13 oktober 2003

"Aantrekkelijk waren ook de vocale solisten, (....), terwijl de sopraan Francine van der Heijden met een hoog en virtuoos kwinkelerende stem haar vrolijke zus Silvia uitbeeldde."

Haagse Courant, Aad van der Ven, 13 oktober 2003

"Het slotconcert van het Amsterdamse Bach Festival draagt zondag een Nijmeegs tintje. Het wordt een benefietavond voor het Koningin Wilhelmina Fonds. Met dank aan zangeres Francine van der Heijden. (....) Normaal gesproken worden sopranen ingehuurd voor het zingen van een uitvoering. Dat zij zelf een concert op poten zetten, komt minder vaak voor."

De Gelderlander, Maarten-Jan Dongelmans, 12 september 200

"De solisten waren met zorg gekozen, en musiceerden zeer stijlgevoelig. De sopranen Marriët Kaasschieter en Francine van der Heijden klonken als twee lieflijke sirenen in de bekende duetten 'Two daughters' en 'Shepherds."

BN De Stem, Monique Meeuwisse, 19 mei 2003

"Sopraan Francine van der Heijden hoeft haar zangstem nauwelijks te gebruiken. Maar ook zonder noten kan ze voortreffelijk uit de voeten. Gekleed in een kimono kroop ze met een mengeling van kinderlijke onbevangenheid en zelfbewuste hooghartigheid in de huid van de eigenzinnige Japanse hofdame. Wie durft nog te beweren dat zangers niet kunnen acteren ? "

De Haagsche Courant,  Winand van de Kamp, 4 maart 2002 

"Van der Heijden speelde haar rol van babbelzieke society-watcher spits en innemend. (...) De sopraan onderbrak haar gesproken observaties met korte, bewonderenswaardige scherp geplaatste vocalises: mooi verschrikt gebrachte gilletjes als punaises, die haar vlijmscherpe  uitspraken leken te onderstrepen."

                                                Trouw, Anthony Fiumara, 11 maart 2002 

"De teksten, afkomstig uit het 'Hoofdkussenboek' van Sei Shonagon, een Japanse hofdame uit de tiende eeuw, hadden iets stiekems en roddelachtigs en werden door Francine van der Heijden, uitgedost als Madama Butterfly, kostelijk gedeclameerd, met schalkse blikken en ondeugende, priemende gilletjes.  "Alles wat 's nachts gilt, brengt me in verrukking",  onthulde de Japanse "behalve baby's"."

Leeuwarder Courant, Rudolf Nammensma, 13 maart 2002

W.A. Mozart : Mitridate, Il Re di Ponto, CD-opname met Musica ad Rhenum o.l.v. Jed Wentz 
"Francine van der Heijden heeft een dramatische glansrol als Aspasia, de vrouw die na de vermeende dood van haar toekomstige echtgenoot koning Mitridate door zijn beide zonen wordt gegeerd. Dat geeft tweespalt, en bij 's konings onverwachte terugkeer nog meer trammelant."

De Volkskrant, Jolande van der Klis,

"Francine van der Heijden is een prachtig gaaf zingende Aspasia met duizelingwekkende coloraturen, die technisch perfect legato worden gezongen"

Trouw, 28 februari 2002, Peter van der Lint

W.A. Mozart : Il re pastore : Elisa, CD opname met Musica ad Rhenum o.l.v. Jed Wentz 
"Het sopranenduet (van Johannette Zomer en Francine van der Heijden) is een jubel van tertsen en sexten en dubbelcoloraturen, ...."

De Volkskrant, Roland de Beer, 15 november 2001

"Daar komt bij dat er een uitstekend muzikaal niveau wordt bereikt met sopranen Francine van der Heijden (een frisse Elisa), ...."

"NRC Handelsblad, Mischa Spel, 4 december 2001

The Art of Mendelsohnian Song, with Ursula Dütschler, Claves CD 50-9901 .
Fanny Hensel-Mendelssohn (1805-1847): Liederkreis, Three songs, Three Byron Songs, Cavatina "Deh, toma a me" Felix Mendelssohn (1809-1847): Four Songs, Two Byron Romances, Two Eichendorff Lieder, Three Songs, Six Songs, Op.71 Requiem for Fanny.

Der lebenslange enge Kontakt zwischen der fünf Jahre älteren Fanny und ihrem Bruder Felix hast sich in einer fast symbiotischen künstlerischen Beziehung niedergeschlagen. Es gibt sogar Gedichte, wie Byrons There Be None of Beauty's Daughters, die beide getrennt voneinander aber mit verblüffend ähnlichen Resultaten vertont haben.

Beide begannen gleichzeitig 1819 mit der Komposition von Liedern. Fanny brachte es letztlich auf die ansehnliche Zahl von rund 250 Liedern, Felix auf knapp 80. Beide Interpretinnen widmen sich diesem Programm, das auch einige Ersteinspielungen enthält, mit hörbarem Engagement.
Ursula Dütschler verfällt nicht dem Irrum, in alzu romantisierendem Tonfall zu verharren, sondern pflegt einen energisch-kraftvollen Zugriff. Die Niederländerin Francine van der Heijden verfügt über einen klagschönen, lyrischen Sopran von guter dynamischer Modulationsfähigkeit, könnte aber durchaus mehr piano riskieren. Dank ihrer sehr präzisen Artikulation udn intensiven Identifikation gerät diese Gegenüberstellung des Liedschaffens der Mendelssohn-Geschwister zu einer sehr anregenden Erfahrung. Klassik Heute, Kurt Malisch,